Romalılar için Yunanlılardan öğrendikleri zeytin ve özellikle zeytinyağının önemi küçümsenmeyecek kadar büyüktür. Zeytin yetiştiriciliğinin Roma’ya girmesi, Güney İtalya’daki Yunan Kolonilerinin etkisiyle olmuştur. Roma Dönemi'nde Akdeniz'e kıyısı olan yerleşimlerde önemli bir gıda ürünü olan zeytinyağı üretimi büyük boyutlara ulaşmıştır. Bu vesile ile Roma MÖ 1. yüzyıldan itibaren zeytin ihracatına başlamıştır. Kuruluş efsanesinden başlayarak, tarım ve toplumsal hayatın vazgeçilmez değeri olan zeytin ve zeytinyağının varlığını her daim ön plana çıkarmışlardır. Yoksul ya da zengin her Romalının sofrasında zeytin ve üzüm mutlaka yer alırdı. Savaştan galip dönen, imparatorun, komutanın (Coliseum) ve rakibini yenen gladyatör'ün başına zeytin dalından taç takılırdı. Diğer taraftan Romalılar, egemenlikleri altındaki pek çok ülkeden vergi olarak zeytinyağı alırdı. Dahası, Kartaca bölgesinde zeytinlik tesis edenler askerlikten muaf tutulurdu. Romalı antik yazarlar Plinius, Columella, Cato ve Varro zeytin yetiştiriciliği ve zeytinyağı üretimi ile ilgili bilgiler aktarmışlardır.
Sonsuz Vida & Trapetium
Taş bir tekne ve bir eksene bağlı iki düşey taş diskten oluşan zeytin ezmede kullanılan “trapedium” ve Romalılar tarafından zeytin preslerinde kullanılmaya başlanan “sonsuz vidalı prese” serginin en önemli eserleridir. Trapedium ve sonsuz vida sayesinde zeytini hamur haline getirmek oldukça kolaylaşmıştır Sonsuz vidalı ahşap mengenenin kullanımı ile de zeytinden daha az güç harcayarak daha fazla yağ elde edilmeye başlanmıştır.
Romalılarda Zeytinyağının Sınıflandırılması
Oeli-Flos: Latincede yağın çiçeği anlamına gelen Olei-Flos, en değerli ilk baskı yağ anlamına gelmektedir.
Oleum-Sequens: İkinci baskı yağ.
Caducum: Dip yağı. Dip zeytininden elde edilen değersiz yağ. Sabun yapımında kullanılmıştır.
Cibarium: Bozuk zeytinlerden elde edilen adi yağ. Kandil yakıtı olarak kullanılmıştır.